De reis en wat er bij hoort

  • Geplaatst op: 25 July 2015
  • Door: Albert

Zaterdag 25 juli 2015
Het is niet dat ik het gisteren niet zag zitten. Of dat er niets meer te zeggen zou zijn. Maar ik was gister even niet bezig met Bulgarije (in ieder geval minder). Want geloof het of niet: er is ook leven buiten Bulgarije.
Maar vandaag, na het extra vastzetten van de tent achter het huis in verband met de storm, was het er weer. Ik was (en ben) weer in de ban. Hoewel het familiekamp me het meeste heeft bezig gehouden, wil ik wel iets kwijt over de route. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar eerlijk gezegd: daar gaan we niet naar toe. Maar er zijn ook vele wegen die naar Bulgarije leiden. Er is een prachtige route die we niet gaan rijden. Dat is een route Duitsland, Zwitserland, Italie, met een veerboot naar Griekenland en dan Bulgarije. In de beginperiode regelmatig gereden. Uit frustratie van ervaringen aan de grenzen (en ook wel wegen) in de Balkan. Maar we hebben ook gereden via Oostenrijk, Slovenie, Kroatie, Servie, Bulgarije. En via Oostenrijk, Hongarije, Servie naar Bulgarije. Omdat Dalboki, onze eerste bestemming, wat centraler in Bulgarije ligt, gaan we weer door Roemenie en we nemen weer een andere route. Dat betekent niet in Szeged over de grens, maar bij Arad. De route kent ongeveer 2365 kilometer. Het plan is om donderdagavond te vertrekken en vrijdagavond in Roemenie te overnachten (zo dicht mogelijk bij de Bulgaarse grens. De overtocht van de Donau in Oriyahovo en dan via Pleven en Kazanlak en Stara Zagora naar Dalboki. We hopen daar dan zaterdag in de middag (laat) aan te komen. We hebben meerdere chauffeurs en wisselen daarmee op tijd. We willen de eerste nacht doorrijden: lukt dat niet dan is het een kwestie van de auto aan de kant en rusten.
Afgelopen week heeft de bus een zomercheck gehad (zeker de bandenspanning laten checken, want er gaan Action-tassen mee en die zijn zwaar !!!). En heel vreugdevol. Ik heb enige malen geschreven over een dakkoffer. De gemeente Puttershoek heeft een dakkoffer gereserveerd voor ons, maar gisteren kreeg ik het bericht dat een nichtje (alweer een) voor een schappelijke prijs een dakkoffer heeft voor ons. Dat wetende, even geregeld met Jan (die het snapte) en maandag toch het dakkoffer halen, maar wat dichterbij. Nou nog op zoek naar een trapje om bij het koffer te kunnen. Lijkt me wel handig.
We hebben er zin in: de laatste hobbels nemen we met vreugde. Morgen in de dienst doen we een proefdramastukje voor de gemeente; we worden uitgezegend en dan kunnen we veilig op weg donderdag. Het is superspannend.
Albert