van Borilovo naar Popovtsi

  • Geplaatst op: 8 August 2015
  • Door: Albert

8 augustus 2015
Vanuit Popovisi een bericht uit Bulgarije. We zijn vanmorgen redelijk vroeg vertrokken uit Borilovo. Het was een heel gepak: omdat alles niet zo netjes geordend was, werd de bus gewoon volgepropt, totdat alles er in zat. Mijn t-shirt woog minstens een kilo zwaarder door het gewicht van mijn niet-aflatende druppels die (onder andere) hun weg via mijn voorhoofd naar beneden volgenden. Maar we pasten nog net met zessen er bij. De kronkelweg vanaf Kazanlak naar Gabrovo en Popovtsi was een waar genot voor S., die ons met veel verve door de vele haarspeldbochten manoevreerde.
Inmiddels, het is nu een flinke halve dag later, zijn we geinstalleerd, hebben we gegeten, al veel bekenden gezien en zitten de dames (bijna allemaal) buiten een spelletje te spelen.
Maar even een dagje terug naar vrijdag de 7de. Met foto’s en een filmpje zal ik proberen de dag te schetsen.
’s Morgens om 8.30 ontbijten. Hebrew banitsa (Daan kent die nog wel van Marianne) stond al op tafel. Allerlei spullen alvast inpakken in tassen en koffers. Spullen voor de outreach apart houden en de bus achterin zo leeg mogelijk voor de wintervoorraad. Rond vier uur naar de Metro: drie ploegen deden hun werk. Maar de hoofd-wintervoorraad was met Kalin. Daarna naar Nova Zagora (we zien de afslag Korten, waar het jongerenkamp zal zijn) waar we beginnen met een bezoek afleggen aan een nieuw gebouw . De droom van Kalin is, dat er samenkomsten zullen zijn, studiedagen, misschien een inloophuis, en er komen hotelaccomodaties. We eten samen met Hristo en zijn vrouw (ex-voorgangers van de kerk) en vertrekken naar een zigeunerdorp: Sadiisko Pole. Het is een andere plaats als voorheen en ik herken de voorganger niet. Het dansen met de kinderen gaat goed, ook het dramastuk en de uitleg (weer door F.) Mensen zijn erg enthousiast en aanspreekbaar. We hebben een heel goede tijd daar. Volgens mij was Jezus er ook wel blij mee.
Afscheid nemen van Kalin (tot volgende week in het jongerenkamp) en de laatste avond bij Stefan en Hristina. Dom, dom, dom, vergeet ik te zeggen dat Kalin vijgen uit de tuin vn zijn ouders heeft meegebracht. En de ex-Bulgarijegangers weten wat dat betekent: op je tong smeltende vijgen, die wachtend op jouw hand in de zak lijken te roepen: pak me en eet me…
Stefan en Hristina zijn erg blij geweest met ons bezoek. Zij hebben goed gezorgd voor ons. We zitten nog even buiten. Een bijzondere roep; niet eens zo ver weg. Twee groepen coyottes blijken in de bossen te zitten. Waarschijnlijk laten ze zich horen van de honger. Een heel ander geluid: een klagend geluid van een uiltje. Als ik het geluid van de dwergooruil op mijn mobiel check, lijkt het er wel erg veel op.
We beginnen aan een nieuwe episode in Bulgarije. Spannend: voor het eerst een Familiekamp. We houden jullie op de hoogte. Morgen spreken in de kerk bij Boby.
Bedankt voor alle support, in welke vorm dan ook.
Albert

Video: 
wintervoorraad sjouwen over de straat