Zendingsreis 2016: Op naar het jongerenkamp in Korten

  • Geplaatst op: 20 August 2016
  • Door: Albert

25 juli tot 4 augustus
Tijd gaat vlugger dan ik kan schrijven. Vijfendertig graden vaste prik en ’s avond afkoelend naar 25 en ’s nachts naar 20 graden vragen wel extra energie. Excuus voor late berichtgeving.

Toch de draad oppakkend: laatste bericht was: zondag komt het Nederlands team. Maar voordat het zover was wat tussendoortjes. Na maanden grote hopen stenen voor de deur, zijn die stenen op een rijtje aan het komen. Niet vanzelf, maar door twee vakmensen die weten wat ze doen en er iets moois van maken. Voor ons vertrek naar het jongerenkamp (echt op de laatste dag voor vertrek) hebben ze de muur afgemaakt en het terras aangevuld. Staaltjes vakmanschap waar je u tegen zegt (Bᴎe). Kijk zelf maar even . De stenen rondom hebben we nog niet opgeruimd. Iemand zin in lekker Warm weer en lekker zwaar werk? Laat het even weten.
Ojee… wat/wie staan er op de foto? Leden van het gearriveerde team uit Nederland.
Opnieuw veel mensen op bezoek gehad: een verjaardag gevierd en zomaar mensen uitgenodigd. Mijn Frans een beetje kunnen ophalen met een Bulgaars buurmeisje dat in Frankrijk studeert. Mijn eigen Bulgaarse lessen staan op een laag pitje: ik kan het Cyrillisch inmiddels aardig lezen en voor een behoorlijk deel ook begrijpen. Het spreken valt niet mee omdat je met ieder verkeerde uitspraak meteen wordt gecorrigeerd. En probeer maar eens om als Nederlander netjes zdr uit te spreken of djn of drv of het verschil tussen tsj en stj. Als er geen bekenden in de buurt zijn gaat het wel aardig.
Uiteraard weer een staaltje Bulgaarse mentaliteit meegemaakt: omdat we een soort buitenkeuken hebben, een wasmachine en een plaats waar een tuinslang op kan worden aangesloten, moest er wat aan de leiding gebeuren. Ik wist precies waar ik wat wilde hebben. Angel zorgt voor een goede loodgieter (leidingen zijn overigens van een kunststof die aan elkaar worden gesmolten) en de man komt warempel opdagen op de afgesproken dag: dat is al veelbelovend. Zonder uitvoerig het proces te willen benoemen is het resultaat dat ik werkende aansluitingen heb op de plaatsen die ik wilde maar niet (NIET) aangesloten op een manier waarop ik blij ben geworden. En ik was er nota bene bij !!! Ik stond er bij en ik keek er naar en ik zei wat ik wilde en het gebeurde anders. Hallo.

Zondag gesproken in Gabrovo: discipelen maken blijkt en blijft een actueel onderwerp.

Meteen (redelijk meteen dan)daarna naar Sofia airport om het team op te halen. We gaan een uurtje eerder omdat P. tijd maakt om ons te ontmoeten. Volgens afspraak bel ik als we nog een half uurtje te rijden hebben. Ik kom er ook aan.. zegt ze. Terminal 1 is gemakkelijk parkeren en lekker dicht bij de aankomsthal. We wachten een tijd en nog een tijdje. De telefoon gaat; waar zou ze zijn: bij de verkeerde hal? Ik kom niet.blahblahblah. Daar zitten we met ons goed gedrag.
Tijd doden met wat eten en drinken. Ook nog flink vertraging met de vlucht uit Eindhoven. Dat komt niet uit de lucht vallen met zoveel vertraging ook op Schiphol. Het vliegtuig gelukkig ook niet en landt netjes. We hebben even later een lijflijke ontmoeting met Linda, Arie, Gerard en Miranda.
Onderweg in de bus getoast en gesnackt: moet Janne en Roz bekend voorkomen.

Wat laat op de avond, tegen middernacht in Popovtsi. Even rondkijken, inspectie van het huis, slapplaatsen zoeken; nog eten samen en na enige tijd naar bed.
Wij zijn inmiddels wel gewend dat het mooi weer. Op tijd uit bed, tafel dekken en ontbijten; uiteraard buiten.
Het is een dag om samen programma en plannen doorspreken. Wat extra aandacht besteden aan het team-zijn en samen bidden. We hebben inmiddels aardig wat spullen en materialen liggen voor het kamp en de outreaches. We hoeven volgende keer echt niet zoveel meer mee te nemen. We hebben dankzij ons langer verblijf winkeltjes en kraampjes ontdekt waar we zowat alles kunnen kopen. Ook een goede kantoorartikelenhandel, een kopieshop (coffeeshops zeker niet)… De maandag vliegt om: een beetje trubbelig voor mij omdat het de laatste dag is dat er aan de muur en het terras wordt gewerkt. En ik afspraken moet maken over de tomatenoogst (we hebben er al vier!!!) en de kruiden. We hebben een mooie, intensieve dag. Oh ja.. zomaar plotseling stopt er een auto voor de deur. Het buurmeisje (Frans-sprekend) stap voor het huis uit samen met de moeder en ze komen een cake brengen: zelf gebakken. Waarom, vraag ik in mijn beste Frans. Nou… zomaar. Mooi toch, vind je niet? Of doen ze dat in jullie omgeving ook zomaar?
Na een goede nachtrust bereiden we ons voor om te vertrekken.

Kalin heeft niet gecommuniceerd hoe laat we in Korten verwacht worden. Het is een kleine twee uur rijden. Dus als we tegen 12 uur vertrekken en onderweg samen wat eten (weer in Gyurkov) arriveren we rond drieën in het Witte Huis. Obama is er niet, maar er zijn al heel wat jongeren gearriveerd. Met name de jongeren die bij ons zijn geweest, waren erg enthousiast. Maar ook de bekenden van andere jaren (er zijn naast jongeren ook diverse tienerleiders van de Roma-dorpen) begroeten ons hartelijk. Moet wel wat vreemd zijn geweest voor Gerard en Miranda dat zoveel mensen ons kennen (of niet???). We krijgen kamers toegewezen (regelt Kalin) en we worden met de bagage geholpen door allerlei jongelui. Al meteen de eerste avond komen Arie en Linda aan de bak. Introductie door middel van allerlei spellen en creatieve dingen. Ik ga weer een soort pasfoto maken van iedereen, die op een boekje worden geplakt, waarin iedereen positieve dingen kan schrijven. Het is inmiddels te donker om dat te doen; wordt woensdagmorgen. James doet de introductie van het thema: Wapenrusting van God. Een heel helder verhaal; hij is echt gegroeid in zijn onderwijs. Na de dienst op het terras zittend krijg ik een telefoontje van Magaritha uit Sliven; ze komt haar dochter Mimi en haar neefje Gabriel nog brengen maar is in het donker de weg kwijt geraakt. . Als ze arriveren, krijgen ook zij nog hun kamer toegewezen: een beetje gehannes maar uiteindelijk komt ook dat goed. Het zijn de enige tieners die niet uit een Cion-kerk komen. We moeten dan ook wat extra aandacht besteden aan hun inburgering.
Een drukke dag wordt afgesloten: morgen het volgend relaas.

Hartelijke groeten uit een overdadig warm Korten, namens Sjannie, Arie, Gerard, Miranda, Linda en ikzelf, Albert